#BTS_FANFIC_QRF ?ЖЫЛА ЖӘНЕ ЖАЛБАРЫН ? " қаш! қайтып келер, жерің бәрібір менмін! " I - тарау | 1 бөлім Ескерту: фанфик новелла желісі бойынша жазылады. Аласа бойына мойын дорбасын асқан қыз пошташының арнайы вагонымен келді. Бұл кеш Билл Реммер көшет отырғызып ерте көктемнің кезі болатын. - Сіз Билл Реммер мырзасыз ба? Таңырқаған жүзімен тұрған қыз абайлап сұрақ қойды. Оның тегіс, кібіріктеусіз айтуы біртүрлі сезім тудырады. - Иә! Билл Реммермін. Киіміндегі шаң-тозаңды қағып түсірген ер адам, тотыққан бетін жасырған сабанды қалпағын шешті. Оның анадай бейнесін көрген қыз ауыр бір жұтынып қойды. Билл үшін баланың реакциясы ерекшедей нәрсе болған жоқ. Билл Реммерді бірінші рет көрген кез келген адам, әдетте, оның өрескел келбеті үшін осы бала сияқты әрекет жасайтын. - Сен кімсің? Балаға бұртиып қараған Биллдің жүзі үрейлене түсті. - Сәлеметсіз бе, Билл ағай. Мен , Лейламын, Ловитадан келдім. Бала анық және баяу сөйледі. -Ловита, иә... Билл оның айтылуы неге оғаш естілетінін түсінді. «Сіз өзіңізді Берг империясының шекарасынан өттім деп айтасыз ба?» - Иә. Мен пойызбен саяхаттадым. Бойжеткен ыңғайсыз күлімсіреп, өз қалпын табиғи емес түзетіп алды. Баланы әкелген пошташы оларға арт жағынан жақындады. - Ах. Бұл бала сізді ақыры кездестірді, Реммер мырза. - Қайырлы күн. Оны мұнда не мақсатпен әкелдің? – Мына қыз вокзал алдында жалғыз келе жатыр екен, қайда барасың деп сұрасам, Герхардт әулетінің бағбаны Билл Реммерді іздейтінін айтты. Мен оны осында әкелдім, өйткені мен хаттарды жеткізуге бара жатқан едім. Пошташы күлімсіреп жауап берді де, Билл Ремерге конвертті берді. Бұл көрші Ловита елінде тұратын алыстағы туысының хаты еді. Билл бірден конвертті жыртып алды. Хатта туыстары асырап алған, қазір «жағдайы нашар» болғандықтан оны асырай алмайтын жетім баланың оқиғасы баяндалған. Баланың есімі Лейла Льюэллин болатын. Биллдің алдында тұрған кішкентай қыз жетім еді. - Қарғыс атсын оларды. Ал, олар мұны маған қазір ғана айтып жатыр!? Билл таңдана әрі қабағы түйіліп, дем алды. Бұл жетімге Ловитада ешкім қамқор бола алмады. Билл Реммер баламен кез келген байланыста болған соңғы адам болды. Хатта Биллдің жағдайы қолайсыз болса, ол баланы балалар үйіне қалдыру керектігі айтылған. Билл қарғыс айтып, мыжылған қағазды еденге лақтырып жіберді. – Бұл адамдар тозаққа түсуі керек. Бұл қызды мұнда қалай жалғыз жібереді? Енді Билл барлық жағдайды түсінді, оның беті ашудан бірте-бірте қызарып кетті. Баланы бір туысынан екіншісіне өткізіп, ешкімге керек емес кезде лақтырып жібергісі келетін бөбектей қарады. Ол өзі де білмейтін алыс туысқанының мекен-жайына басқа елге жөнелтілді. - Мені кешіріңіз, Билл ағай, бірақ мен онша кішкентай емеспін. Биллге үнсіз қарап отырған қыз кенет аузын ашты. «— Бір-екі аптадан кейін мен он екіге толамын». Ол мұны ересектерге тән үнмен сыбырлады. Билл таңырқай күлді. Ол оның күткеннен де үлкен болғанына қуанды. Қыз өз жасынан жас көрінді. Қиындыққа ұшыраған жас баланы Биллге жеткізген пошташы оларды жалғыз қалдырып, тез кетіп қалды. Реммер басын алақанына салып, Құдайдан көмек сұрады. Алыс туыстар болса да, олар әке мен қызға көбірек ұқсайтын. Билл 20 жылдан астам уақыт бойы өз отбасын көрмеген, бірақ соған қарамастан, ол әлі күнге дейін бар екенін білмейтін баламен бірге қалды. Сыртта ауа райы салқын болды, ал Лейла тек жұқа көйлек киіп алған. Ол жас шыбықтай арық еді. Билл тек оның ашық жасыл көздері мен алтын шаштарына ерекше назар аударды. Оған қамқорлық жасау мүмкін емес еді. Бірақ жалғыз шешім - оны балалар үйіне беру - ер адамды есінен шығарды. Билл туыстарын оны осы бейберекеттікке апарғаны үшін тағы бірнеше рет қарғады. Лейла оның не ойда тұрғанын сезгендей дірілдеп, қызыл еріндерін тістей бастады. - Соңымнан ер. Билл көңілі қалғандай басын шайқап, алға қарай жүре берді. - Мен шешім қабылдамай тұрып, қарнымызды тойып алайық. Оның ауыр сөздерін кешкі самал алып кетті. Олар Биллдің үйіне қарай жүріп бара жатқанда, баланың қорқақ қадамдары бірте-бірте жеңіл және көңілді болды. ~~~~ — Бар болғаны осынша-ақ жейсің бе? Билл қолындағы кішкентай табаққа қабағын түйіп. - Иә. «Мен аз жеймін», - деп күлді қыз. - Балам, мен тамақ ішпейтін балаларды жек көремін. Әлгі кісінің сөзінен оның жасыл көздері бақырайып кетті. Үстел шамының сәулесі баланың абайсыз көтерілген жеңінің астынан шыққан арық білегін жарқыратып жіберді. -Сен бәрін сиыр сияқты жеуің керек! Биллдің жүзі қатал болды. Ақырын жыпылықтаған Ләйлә мазасызданып, табаққа тағы бір үзім ет пен нан қойды. Сосын асығыс тамағын жей бастады. -Мен сиыр сияқты жей алмаймын, бірақ жақсы жеймін, аға. Қыз әсем ернінің жанындағы нан үгіндісін сыпырып, жарқырап күлді. - Көрерміз, жылдам тауыс! Билл күліп, ұзын стақанына сыра толтыра бастады. -Менен қорықпайсың ба? Билл баланы әдейі қорқыту үшін бетін шымырлатты. Бала оның көзқарасынан қашуға батылы бармай, жай ғана адамға қарады. - Жоқ. Сен маған айқайламайсың, маған көп жақсы тамақ бересің. Сондықтан мен сені жақсы адам деп ойлаймын. «Бұл бала қандай өмір сүрді?» деп ойлады Билл сыраны толтырып жатып. Хатта баланың анасы оны күйеуіне тастап, басқа жігітпен қашып кеткені жазылған. Сатқындықпен өлтірілген баланың әкесі нашақор болып, алкогольден уланып қайтыс болды. Осыдан кейін қыз туыстарының үйіндегі күйбең тіршілікпен күн көріп өсті. Баланың өткені қайғылы болса да, Билл оны тәрбиелеу әлі де кеш емес деп есептеді. Реммер сырасын ішіп, келесі аптаға дейін шешім қабылдаймын деп шешті. ~~~~ - Бәрін естідің бе? Бағбан Билл Реммер жас қызды тәрбиелеуді бастады. Жас қызметші асығыс қонақ бөлмеге кіріп кетті. Демалыстағы қызметшілердің бәрі жас қызметшіге қарады. - Жас қыз?? Реммер мырза? Оның орнына арыстан немесе пілді өсіруді таңдады десек, орындырақ болар еді. Қызметшілердің бірі күрсінді. Герхардт отбасының бағбаншысы Билл Реммер гүл өсіруге табиғи таланты бар адам болған. Талантының арқасында ол 20 жыл бойы бағбандық қасиетін абразивті болса да сақтай алды. Оған Герхардт отбасы үлкен сенім артты. Әсіресе Норма! Норманың гүлдерге деген ерекше сүйіспеншілігінің арқасында ол бағбандыққа және Билл темпераментіне шексіз түсіністік пен төзімділік танытты. Ол сондай-ақ Герхардт сарайының артындағы орманда бағбанға шағын үй беруді шешті. Ер адамның өмірі қарапайым болды. Ол бақшада жұмыс істеп, саятшылықта демалды. Жұмыстағы әріптестерімен ішімдік ішсе де, көп уақытын гүлдер мен ағаштардың ортасында өткізетін. Әйелі аурудан қайтыс болса да, ол басқа әйелмен жақын араласпаған. « Билл Реммер кішкентай қызды тәрбиелеп жатыр ма? » - Қонақ бөлмеде демалып отырған қызметшілер бұл қауесетті мағынасыз деп есептеп, терезенің жанында отырған күңдердің бірі айқайлағанша ортақ пікірге келді. - О құдайым-ай. Бұл рас болуы керек! Анда қара! Қызметші қыз бақыраған көзімен шыны терезені нұсқады. Қызметшілер бірден ашуға асығып, көп ұзамай таң қалды. Бақшаның арғы жағында Билл Реммер бақшада қыбырлап жүріп жатыр, және оның ізімен кішкентай қыз келе жатты. Қыздың бір тал өрілген алтын шашы жүгіріп келе жатқанда алға-артқа серпіліп қалды. ~~~~ - Мен әлі шешім қабылдаған жоқпын. Нәресте туралы сұрақтар қойылғанда, Билл қайта-қайта бірдей жауап берді. -Мен оны бұл жерде қалдыра алмаймын, сондықтан жақсылап ойлануым керек. Биллдің ойлары көктем бойы, содан кейін жаз бойы жалғасқанда, Лэйла Левэллин Герхардт үйіне баяу қоныстанды. Баланың бақшалар мен ормандарды аралауы Герхардт қызметшілері үшін таныс көрініске айналды. -Меніңше, ол аздап есейіп қалды. Герхардтардың аспазшысы Мона ханым терезеге қарап күлді. Ләйлә орман саятшылығының ар жағында жайқалып тұрған шөптер мен гүлдерге қарады. - Оның бағындыратын жолы көп. Ол әлі кішкентай. - Тыңда, Билл Реммер. Балалар сіздің өсімдіктеріңіз секілді емес. Олар бір түнде өсе алмайды. Мона ханым кәрзеңкені үстел үстіне қоя бергенде басын шайқады. - Бұл не? - Печенье және торттар. Кеше сарайда шай болды. - Мен тәттілерді жек көремін. -Бұл саған емес, Лейла үшін. Мона ханымның немқұрайлы жауабына Билл Реммердің қара қабағы түйілді. Бұл бала мұнда болмауы керек, сонда да Герцогтың қызметшілері Лейлаға күн сайын қамқорлық жасай бастады. Олар онымен амандасып, тамақ әкеліп, кейде қызды көру үшінде бағанның үйіне қонаққа баратын. Бұл Билл Реммер үшін жағымсыз болды. -Сен оған киім сатып алуың керек. Қарашы, киімі жақында жұпыны болып кетеді. Мона ханым Ләйланың кір-қожалақ киіммен құстың артынан жүгіріп келе жатқанын меңзеп еді, Билл әйелдің сөзін жоққа шығара алмады. Тіпті оның көзінен Лейланың өзіне жараспайтын киім киіп жүргені көрініп тұрды. - О құдайым-ай! Құдайым! Оған қара! Мона ханым кетейін деп жатқанда, кенет Лейланы нұсқап, қорқып айқайлады. Билл Мона ханым қарап тұрған жаққа біртүрлі қарады. Ләйлә қуып келе жатқан құс ағаш бұтағына қонғанда, ол ағашқа тез көтеріле бастады. Оның қимылдары тиін (жануар) сияқты спорттық және жеңіл болды. - Оның ағашқа өрмелеу қабілеті бар! Биллдің немқұрайлы жауабына Мона ханым қабағын түйді. - Билл Реммер! Сіз оның ағашқа өрмелеуін біліп, оны қабылдадыңыз ба? Балаңызды қалай тәрбиелейсіз? - Көріп тұрғаныңыздай, ол күшейіп, сау болып келеді. – Мына қызды жабайы аң сияқты өсіріп отырсың! О, Алла. Миссис Мона дауысын көтеріп, шу шығарды, ал Билл өзін саңырауларша ұстап, терезеден шығып кетті. Лейла жіңішке бұтақтың үстіне отырып, қалың бұтада ойнап жүрген кішкентай құстарды тамашалады. Бірнеше ай бойы қызды бақылаған ол бұл қыздың әлемді көбірек білгісі келетін ізденімпаз бала екенін түсінді. Гүлдер мен шөптер, құстар мен жәндіктер. Оның көзіне түскеннің бәрі таң қалдырып, қызығушылығын оятты. Бір күні түнде Ләйла кешкі асқа қайтып келмегенде, Билл орманға тереңдеп кіріп, оның өзен жағасында отырып, суда жүзетін құстардың үйіріне қарап отырғанын көрді. Оның зейінінің шоғырланғаны сонша, тіпті Биллдің оның атын қайта-қайта атағанын да ести алмады. Тағы бір-екі қатал лекцияны айтқаннан кейін, Мона ханым үйіне оралды. Билл өз үйінің артына жайлап барды. - Ағай! Лейла оған қуана қолын бұлғады. Ағашқа көтеріліп, тез түсіп кеткен қыз Биллге асығыс жүгірді. Лейла киген күңгірт сұр түсті көйлек қысқа жеңді және жыртылған болатын. Бұл киім герцогпен кездесуге жарамсыз болды. «— Дайын бол да, сыртқа шық», - деді Билл екпінді түрде олар саятшылықтың артқы есігіне жақындаған кезде. — Ағай? — Біз қаланың орталығына киім алу үшін барамыз, сондықтан таңданба! Билл ыңғайсыз жөтеліп, мойнын тырнап алды. «— Жақында герцог Герхард келеді, сондықтан оны дәл қазір түрікмен қарсы алу біртүрлі болар еді». – Герцог деп осы жердің иесін айтып тұрсыз ғой? - Иә. Үзіліс болғандықтан, ол қайтады. - Үзіліс пе? Герцог мектепке барады ма? Ләйла басын иіп қабағын түйді. Билл жымиып, баланың жайылған шашын сипады. - Герцог небәрі 18 жаста, сондықтан оның мектепке барудан басқа амалы жоқ. - Не!? Он сегіз жаста? Герцог? Баланың таңырқаған түрін көрген Биллдің күлкісі күшейе түсті. Билл дөрекі саусақтарының ұшымен ұстаған оның үлпілдек шашы мақта сияқты жұп-жұмсақ болды. ~~~~ Елордадан келген пойыз Карлсбар станциясындағы перронға кірді. Күтушілер вокзалдың жеке бөліміне жақындады. Екеуі тіке тізілген кезде перронға ұзын бойлы, арық бала түсті. - Сәлеметсіз бе! Гессен бекінісінің сыпайы сәлемдесуінен бастап, басқа қызметшілер көп ұзамай балаға бастарын иді. Чонгук олардың сәлемдеріне тура және әсемдікпен жеңіл, бірақ үнсіз жауап берді. Оның бір қалыпты қызғылт ерні көп өтпей күлкіге айналды. Чонгук бірнеше қадам жасағанда ғана Герхардтың қызметшілері қозғалды. Көрермендер тез кері шегініп, жас балаға жол ашты. Чонгук вокзал алдында күтіп тұрған күймені көргенде күлді. -Аа... Иә, мырза..Норма ханым машиналарға сенбейді. - Мен білемін. Әже үшін көліктер - бұл төзе алмайтын дөрекі және қауіпті темірдің бір бөлігі. - Кешірім өтінемін. Келесі жолы… - Жоқ. «Классикалық» жаман емес. Матиас жайбарақат күймеге отырды. Оның қозғалыстары баяу болды. Атқа жегілген күйме бірте-бірте жылдамдығын арттырып, алаңдар мен көп сауда көшелерін аралап өтті. Чонгуктың жүгі тиелген бөлек вагон алыстан алтын елтаңба ойып жазылған күйменің соңынан ерді.. #вунджаминь