АПОВЕД ПРА ЧАШНІКІ З БЕЛАРУСКІМ АКЦЭНТАМ
Кіламетраў сем перад Чашнікамі трэба ехаць на аўта вузкай дарогай, паабапал ахопленай дрэвамі, здаецца тут можа сустрэцца толькі невялікая вёска, аж раптам вынырнулі на прастор і вачам адкрылася чыгуначная станцыя, далей горад, на ўездзе - новыя пяціпавярховікі.
Адрузу ўбачылі будынак з цікавым, незвычайным пано на фасадзе, высветлілася, што ў доме месціцца гістарычны музей.
- Нам экскурсію на беларускай мове – звярнуліся да супрацоўніцы культурніцкай установы.
- О! Эта да Грыгаровіча, сейчас найдзём! – заўзята прамовіла ўсмешлівая жанчына.
Праз пару хвілін да мінскіх турыстаў выйшаў навуковы супрацоўнік музея Аляксандр Міхайлавіч Грыгаровіч і правёў нам па залах захапляльную экскурсію ды па-беларуску.
Мяне асабліва ўразіла экспазіцыя з драўляннымі скульптурамі, сапраўдныя шэдэўры, у замежных музеях такой прыгажосці не ўбачыце, гэта менавіта наша беларускае непаўторнае мастацтва, і стварае скульптурнае дзіва Ганна Асіпкова - адзіная ў свеце жанчына скульптар па дрэве. Грунтоўна агледзілі музей, ён адметны, незвычайны, адлюстроўвае дух Чашнікаў і наваколля, нават дарэвалюцыйная лаўка купца маецца ў наяўнасці. За экскурсію заплацілі 7 РУБЛЁЎ. За такія грошы ў замежных музеях можна хіба што ў пярэдняй пастаяць. Беларусы, падарожнічайце па роднай краіне! адкрыеце для сябе скарабы нашай культурнай спадчыны!
Імканулі далей на агледзіны Чашнікаў. Гарадок невялікі і даволі ўтульны, шмат прыватнай забудовы, звычайныя драўляныя вясковыя хаты суседнічаюць з новымі цаглянымі катэджамі. З гістрычных будынкаў добра захаваліся Дом купца і старадаўняя царква. Вуліцы прыгожа аздоблены квеценню.
Банер, які мясцовы выканкам зрабіў па маім звароце, вельмі гарманічна ўладкаваны на цэнтральнай плошчы, у каго з мясцовых не спытаю, ці бачылі банер з радкамі верша Янкі Журбы? адразу падцвярджаюць, што бачылі і дзяўчынкі-школьніцы, і маладзіца, і адміністратарка рэстарана.
Дарэчы, ў рэстаране смачна паабедалі з мужам за 25 р. на дваіх, яшчэ пагаманілі з адміністратаркай. Спытала ў яе, ці размаўляюць у Чашніках па-беларуску?
Яна прызадумалася і паведаміла, што ў асноўным гавораць па-руску, беларускую мову зрэдку чуе.
- Затое акцэнт беларускі вельмі выяўны ў мясцовых жыхароў, – адзначыла я.
- Эта, да! – падцвердзіла адміністратарка.
У рэстаранным меню назвы страў надрукаваны па-руску і чамусці па-англійску. Неяк не да места выглядаў у беларускай глыбінцы англійскій вектар. Прапанавала адміністратарцы дадаць у меню беларускія назвы, каб наведвальнікі маглі азнаёміцца, што ёсць бульба вараная, смажаніна, печава, і г.д., бо беларусы ж у асноўным харчуюцца, а з туманнага альбіёна ў мясцовым рэстаране мабыць рэдкія госці. Адміністратарка іранічна ўсміхнулася і прамовіла, што англійскія турысты ў Чашніцкі рэстаран пакуль не зазіралі. Абяцала ўпрыгожыць меню каларытнымі беларускамоўнымі найменямі страў.
З Чашнікаў выпраўляліся іншым шляхам. У моцна скроенага, маладцаватага мужчыны, які браў ваду з калонкі, удакладнілі, як праехаць на Барысаў?
- Па этай вуліцы да перакростка, патом павярніце налева, і дальшэ ўвідзіце запраўку, і ўжэ там сарэенціруецеся, – даваў ён тлумачэнні накірунку.
А я падумала, гены пальцам не расціснеш, хоць па-руску гаманіў жыхар Чашнікаў, але ж з сакавітым беларускім акцэнтам.?